Πεζοπορικά και ορειβατικά Μονοπάτια στη Σκύρο

Η Σκύρος παραμένει ένα από τα λιγότερα πολυσύχναστα και ήσυχα νησιά. Στην καρδιά του Αιγαίου μαγεύει με τις φυσικές τις ομορφιές και την πλούσια πολιτιστική της παράδοση. Είναι ένας τόπος που κρατά καλά την παράδοση, τις λαϊκές τέχνες και την αυθεντικότητα.

Η Σκύρος αποκαλείται το νησί των αντιθέσεων καθώς το βορειοδυτικό τμήμα του νησιού είναι ένα ήσυχο μέρος, σχετικά επίπεδο και γόνιμο με πλούσια βλάστηση και γεμάτο δάση από πεύκα. Εκεί βρίσκεται η δεύτερη ψηλότερη κορυφή του νησιού, η «Ολυμπιανή» (υψόμετρο 363 μ). Αντιθέτως το νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού είναι ορεινό, κακοτράχαλο και άγονο με υψηλότερη κορυφή τον Κόχυλα (υψόμετρο 792 μέτρα). Εκεί ζουν τα φημισμένα στην Ελλάδα και το εξωτερικό μικρόσωμα Σκυριανά αλογάκια.

Οι φίλοι και οι λάτρεις του βουνού, στη Σκύρο θα ανακαλύψουν ένα μοναδικό φυσικό θησαυρό. Υπέροχα φυσικά μνημεία, εντυπωσιακά τοπία, αρχαιολογικούς χώρους, εξωκκλήσια, απόμακρους οικισμούς, παραλίες, όρμους, υδροβιότοπους, μοναδική πανίδα και χλωρίδα, παλιά ποιμενικά μονοπάτια, ήπιο κλίμα προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες κοντά στη φύση. Εδώ μπορείτε να επιλέξετε από απλούς περιπάτους σε ειδυλλιακά μέρη μέχρι και ήπια ορειβασία.

Η ανάβαση προς τις κορυφές του Κόχυλα και της Ολυμπιανής είναι από τις πιο συναρπαστικές εμπειρίες που μπορεί να ζήσει κανείς στις διακοπές του.

Στα πλαίσια του Προγράμματος LIFE Σκύρου (LIFE09 NAT/GR/000323) που υλοποιήθηκε από το Δήμο Σκύρου, την περίοδο 2010- 2015, με την οικονομική υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πραγματοποιήθηκε η σηματοδότηση και η χαρτογράφηση οκτώ (8) διαδρομές με ενδιαφέροντα στοιχεία φύσης και πολιτισμού με στόχο την ανάδειξη του πλούτου του νησιού.

Κατεβάστε το app Σκύρος topoguide (http://www.topoguide.gr/islands/northern_aegeo/advs_skyros/skyros_hiking.php) για περισσότερες λεπτομέρειες.

Σε όλες τις διαδρομές υπάρχουν ξύλινες ταμπέλες, που σας ενημερώνουν για την διαδρομή και τον προορισμό σας.

Μήκος διαδρομής: 6 χιλιόμετρα. Ώρες πορείας: 4

Το περπάτημα αρχίζει από το οροπέδιο του Άρι, σε ένα όμορφο τοπίο με αριές (βελανιδιές), σφενδάμια και φυλλίκια. Η ευρύτερη περιοχή αποτελεί το φυσικό βιότοπο του Σκυριανού αλόγου.

Σήμερα εκεί συχνάζουν αγέλες από καθαρά και ημίαιμα Σκυριανά άλογα για να ξεδιψάσουν στη Λούστρια, έναν χωμάτινο λάκκο με βρόχινο στάσιμο νερό. Η διαδρομή προσπερνάει περιφερειακά το ύψωμα Δάφνη, που ορθώνεται πάνω από το οροπέδιο του Άρι, συνεχίζει ανηφορικά προς την κορυφή Βούβα για να καταλήξει στο οροπέδιο Μαρουλικό μία καλά προστατευμένη από τον άνεμο θέση βοσκής για τα αιγοπρόβατα.

Οι πετρώδεις πλαγιές της διαδρομής αποτελούν το ενδιαίτημα της σαύρας Podarcis gaigae, ενδημική του αρχιπελάγους της Σκύρου. Η διαδρομή 1 βρίσκεται εντός της περιοχής του Δικτύου Natura 2000 «ΟΡΟΣ ΚΟΧΥΛΑΣ» (GR2420006).

(πηγή: http://goevia.com/el/skyrosgr/activities-skyros/trekking-and-mountaineering-trails-in-skyros)

Μήκος διαδρομής: 14χλμ . Ώρες πορείας: 5 ώρες και 30 λεπτά

Η κυκλική Διαδρομή 2, αρχίζει από το Χωριό και τελειώνει σ’ αυτό, περνά από την περιοχή Αναβάλλουσα όπου βρίσκεται η κύρια πηγή υδροδότησης ολόκληρης της Σκύρου, από παλιό νερόμυλο και ασβεστοκάμινα που μαρτυρούν σημαντικές πτυχές της καθημερινής ζωής του νησιού στα τέλη του 19ου αιώνα.

Καθ’ όλη την πορεία ενδιαφέρον προκαλούν τα μικρά εξωκλήσια που στέκουν σε τοποθεσίες σπάνιας ομορφιάς. Ένα από αυτά, η Παναγιά Λυμπιανή, είναι λαξευμένο μέσα σε σπηλιά και θεμελιωμένο σε μάρμαρα αρχαίου ναού που χρονολογείται το 1798. Η ιστορική, λαογραφική και κοινωνική τους αξία είναι μεγάλη.

Μια παράλληλη διαδρομή με ρυάκι στην αρχή της και που ανηφορίζοντας περνάει μέσα από πευκοδάσος που εναλλάσσεται με αγροκτήματα και βοσκότοπους. Στην περιοχή αυτή διαβιεί σημαντικός αριθμός αιγοπροβάτων ελευθέρας βοσκής και παντού συναντάμε μικρές και διάσπαρτες στάνες.

Θρύλοι, παραδόσεις και παραμύθια έχουν ως σημείο αναφοράς περιοχές της διαδρομής αυτής (πηγές, σπηλιά του Καλικάντζαρου), ενώ αξιοσημείωτα είναι και τα ιστορικά μνημεία που συναντάμε στην πορεία μας, όπως το παλιό υδραγωγείο «Παλιοσλήνα» και οι αγιογραφημένες εκκλησίες.

(πηγή: http://goevia.com/el/skyrosgr/activities-skyros/trekking-and-mountaineering-trails-in-skyros)

Μήκος διαδρομής: 11χλμ. Ώρες πορείας: 6 ώρες και 30 λεπτά

Η Διαδρομή 3 βρίσκεται εντός της περιοχής του Δικτύου Natura 2000, «ΟΡΟΣ ΚΟΧΥΛΑΣ» (GR2420006), Ζώνη Ειδικής Προστασίας της Ορνιθοπανίδας και Τόπος Κοινοτικής Σημασίας που προστατεύεται από την Κοινοτική Οδηγία των Οικοτόπων (92/43/ΕΚ) και την Οδηγία για τα Άγρια Πουλιά (79/409/ΕΟΚ). Η Ελληνική Oρνιθολογική Eταιρεία έχει χαρακτηρίσει την περιοχή ως Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά της Ελλάδος (κωδ. GR115).

Ο Κόχυλας είναι ο βιότοπος σημαντικών ειδών, π.χ. του Μαυροπετρίτη, Σμυρνοτσίχλονου, Σκουρόβλαχου αλλά και του Σκυριανού Αλόγου, σύμβολο του νησιού. Στον Κόχυλα απαντώνται μερικά πολύ σημαντικά για την βιοποικιλότητα, ενδημικά, απειλούμενα φυτά που περιλαμβάνονται στον Κόκκινο Κατάλογο Απειλούμενων Ειδών και χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής από τους επισκέπτες, π.χ. Aethionema retsina, Campanula merxmuelleri, Scorzonera scyria και Aubrieta scyria.

Η βλάστηση στον Κόχυλα ειναι αραιή, χαμηλή και θαμνώδης (φρύγανα & χαμηλή μακκία), λόγω υπερβόσκησης, με κυρίαρχα είδη το πουρνάρι, την αγριελιά, το θυμάρι, την αστοίβη και τις γαλατσίδες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η δενδρώδης βλάστηση στο εσωτερικό του βουνού, στις πολυάριθμες χαράδρες και ρεματιές, με χαρακτηριστικότερα είδη τα σφενδάμια, τις αριές και τα φυλλίκια.

(πηγή: http://goevia.com/el/skyrosgr/activities-skyros/trekking-and-mountaineering-trails-in-skyros)

Μήκος διαδρομής 6 χιλιόμετρα. Ώρες πορείας: 2 ώρες και 40 λεπτά

Η διαδρομή 5 ξεκινά από το Αχίλλι και οδηγεί σε ένα από τα πιο αγαπημένα εξωκλήσια των Σκυριανών, τον Άγιο Αρτέμιο. Χτισμένο μέσα σε μία σπηλιά, στη βορειοανατολική πλευρά του Κόχυλα και σε υψόμετρο 370 μέτρων εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με την υπέροχη θέα του προς το Αιγαίο πέλαγος και τον κάμπο του Καλλικριού.

Αφετηρία είναι ο όρμος Αχίλλι, από όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, αναχώρησε ο Αχιλλέας για τον πόλεμο της Τροίας. Η διαδρομή ξεκινάει με έναν ανηφορικό χωματόδρομο με φρύγανα και ρεματιές γεμάτες πικροδάφνες και λυγαριές. Συνεχίζει με ένα πεζοπορικό μονοπάτι που περνάει κάθετα τη στενή ρεματιά Γαϊδουρόρεμα και καταλήγει στο εξωκλήσι. Ο βράχος σκεπάζεται από έναν αιωνόβιο και τεράστιο κισσό και ανάμεσα στα κλαδιά του φυτρώνει το ‘Γαρύφαλλο του Αγι- Αρτεμιού’, ένα μικρό γαρύφαλλο με λίγα φύλλα και χρώμα γκριζωπό. Δίπλα στην εκκλησία υπάρχει υπόγειο άνοιγμα με πόσιμο νερό, το «πηγάδι» όπως λέγεται στη Σκύρο.

Ο Άγιος Αρτέμιος γιορτάζεται στις 20 Οκτωβρίου. Οι πιο απαιτητικοί περιπατητές μπορούν να συνεχίσουν ως την κορυφή του Κόχυλα (788μ. ύψος) και να συναντήσουν τη διαδρομή 3 που καταλήγει στον κόλπο της Καλαμίτσας.

(πηγή: http://goevia.com/el/skyrosgr/activities-skyros/trekking-and-mountaineering-trails-in-skyros)

Μήκος διαδρομής: 9 χιλιόμετρα. Ώρες πορείας: 4 ώρες

Η διαδρομή ξεκινάει από τον όρμο Ρένες, διασχίζει το πλάτωμα στη θέση Αραγάδες και καταλήγει στο νοτιοανατολικό άκρο της Σκύρου στο ακρωτήρι Λιθάρι. Στο πλάτωμα Αραγάδες συχνάζουν αγέλες με καθαρόαιμα ή ημίαιαμα Σκυριανά άλογα.

Το τοπίο είναι επιβλητικό με απότομα βράχια να καταλήγουν σε γαλαζοπράσινα νερά. Από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβρη συνοδοιπόροι στη διαδρομή προς το φάρο είναι οι Μαυροπετρίτες, ένα απειλούμενο γεράκι που φωλιάζει στα απόκρημνα βράχια. Η Σκύρος φιλοξενεί τη μεγαλύτερη αποικία του παγκοσμίως.

Το τελευταίο τμήμα της διαδρομής είναι σε μία απότομη πλαγιά, όπου υπάρχει ακόμα σε καλή κατάσταση το παλιό μονοπάτι και καταλήγει στο ακρωτήριο Λιθάρι, όπου βρίσκεται ο πετρόχτιστος φάρος που ονομάστηκε Λιθάρι γιατί είναι χτισμένος πάνω στα βράχια.

Κατασκευάστηκε το 1894 και είναι ο μοναδικός φάρος στην Ελλάδα με διώροφο κτίσμα από κατασκευής του στη βάση του πύργου. Το παλιό περιστροφικό σύστημα των κατόπτρων του χρειαζόταν "κούρδισμα" κάθε πενήντα λεπτά. Σήμερα δεν επιτηρείται και έχει εφοδιαστεί με αυτόματο μηχάνημα. Εδώ και είκοσι χρόνια λειτουργεί με φωτοβολταϊκά συστήματα.

Ο φάρος το 2012 χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο Τουρισμού και Πολιτισμού ως μνημείο τόσο για την αρχιτεκτονική του κατασκευή όσο και για τον αρχικό μηχανισμό του φάρου διότι αποτελεί σημαντική τεχνική και επιστημονική μαρτυρία για τα φωτιστικά συστήματα των φάρων στο τέλος του 19^ου αιώνα αιώνα.

(πηγή: http://goevia.com/el/skyrosgr/activities-skyros/trekking-and-mountaineering-trails-in-skyros)

Αξίζει να Επισκεφτείτε

Ιδρύθηκε το 1964 από τον Μάνο Φαλτάιτς και αποτελεί ένα από τα πρώτα τοπικά ιστορικά και λαογραφικά μουσεία της χώρας με πανελλήνια ακτινοβολία. Ζητήστε να σας ξεναγήσουν στις αίθουσές του, όπου εκτίθενται συλλογές με αντικείμενα λαϊκής τέχνης, όπως υφαντά, ξυλόγλυπτα, κεραμικά καθημερινής χρήσης, καθώς και η αναπαράσταση ενός σκυριανού σπιτιού με όλα τα παραδοσιακά του στοιχεία.

(Περισσότερα https://faltaits.gr)

Δύο εικόνες, από τις πολλές που παριστάνουν τον Αη Γιώργη, είναι πολύ σημαντικές για την λατρεία των Σκυριανών.

Η μία είναι από τις σπάνιες που ο Άγιος παριστάνεται όρθιος και με μαύρο πρόσωπο, την οποία κάποιος ευλαβής χριστιανός έφερε από την Κωνσταντινούπολη για να τη σώσει από τις εικονομαχίες ενώ η δεύτερη είναι αυτή που, σύμφωνα με την παράδοση, έφεραν τα κύματα του Αιγαίου και παριστάνει τον Αη Γιώργη καβαλάρη στο άλογο.

Την εποχή που το Βυζάντιο μαστιζόταν από την διένεξη μεταξύ εικονολατρών και εικονομάχων, τα κύματα έβγαλαν στις ακτές της Σκύρου τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου.

Σύμφωνα με τον θρύλο αφού γλίτωσε την καταστροφή από τους εικονομάχους διάλεξε αυτό εδώ το νησί για να γίνει ο πολιούχος και προστάτης του. Η εικόνα είναι ασημοστόλιστη και θεωρείται ως ο αυστηρός φύλακας της μοναστηριακής περιουσίας.

Στα τάματα, δεσπόζει το μετάλλιο του πρώτου σύγχρονου Έλληνα Ολυμπιονίκη, του Σπύρου Λούη, το οποίο είχε υποσχεθεί στον Άγιο για τη βοήθειά του.

Τον χειμώνα του 958 κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Νικηφόρου Φωκά να ανακαταλάβει την Κρήτη από τους Άραβες ,λόγω σφοδρής τρικυμίας, ο βυζαντινός στόλος αναγκάστηκε να καταφύγει στην Σκύρο για να προφυλαχθεί.

Μαζί με τον αυτοκράτορα ήταν και ο Όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης στον οποίο ο αυτοκράτορας υποσχέθηκε ότι αν νικήσει τους Σαρακηνούς θα του δωρίσει μέρος της Σκύρου για να κτίσει μοναστήρι.

Ο Όσιος έμεινε στην Σκύρο, σε σπηλιά, ΒΑ του κάστρου, που σήμερα είναι κτισμένο εκκλησάκι στο όνομά του. Ο Φωκάς νίκησε και κράτησε την υπόσχεσή του.

Ο ναός περατώθηκε το 963, τον δώρισε στον Αθανάσιο και προίκισε το μοναστήρι με κτήμα στον Κάμπο, στο σημερινό Μετόχι, κτήμα στην θέση Παλιάμπελα όπου σύμφωνα με την παράδοση ήταν αμπέλι του ναού του θεού Διόνυσου και βοσκότοπους στον Κόχυλα. 

Αργότερα ο Άγιος Αθανάσιος ίδρυσε την Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος και ο Φωκάς την προίκισε με τα κτήματα της μονής του Αη Γιώργη.

Μετά την δολοφονία του Φωκά, ο Ιωάννης Τσιμισκής βοήθησε στην ολοκλήρωση των έργων της μονής. 

Σύμφωνα με επιγραφή που βρίσκεται δεξιά του καμπαναριού η μονή άρχισε να κτίζεται από τα θεμέλια από το Ιούλιο του 1599 και τέλειωσε τον Σεπτέμβριο του 1602 με φροντίδα και έξοδα του μοναχού Σωσίπατρου.

Οι λόγοι που απέβαλαν την ανακατασκευή του ναού δεν είναι γνωστοί. Σε άλλη επιγραφή φαίνεται ότι ο ναός ανακαινίστηκε το 1734 με την συνδρομή και έξοδα του Δανιήλ από την Άνδρο.

Το 1447 με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου η μονή υπήχθη και επισήμως στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους και έως σήμερα αποτελεί μετόχι της, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος του νησιού. 

Η πανήγυρις του Αγίου Γεωργίου η οποία τελείται στη μνήμη του την 23η Απριλίου ήταν η μεγαλύτερη και λαμπρότερη γιορτή για τους Σκυριανούς.

(Πηγή: https://www.romfea.gr)

Ο βράχος υπήρξε το επίκεντρο των γεγονότων του νησιού από τους προϊστορικούς χρόνους και τη μυθολογική εποχή. Εδώ ήταν η αρχαία ακρόπολη και η έδρα του βασιλιά Λυκομήδη. Στη θέση «Σπηλιά Ανδριώτη», σκοτώθηκε απ τον Λυκομήδη ο βασιλιάς της Αθήνας Θησέας. Εδώ κρύφτηκε ο Αχιλλέας ντυμένος γυναίκα προσπαθώντας να αποφύγει τον Τρωικό πόλεμο.

Η ακρόπολη ήταν οχυρωμένη σε όλη την κλασική περίδο και αργότερα στους Ρωμαϊκούς και τους Βυζαντινούς χρόνους. Ορόσημο για τον χώρο υπήρξε η ίδρυση του Επισκοπικού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου το 895 μ.Χ.

Τον 8ο και τον 9ο μ.Χ. αιώνα η Σκύρος υπέφερε από τις επιδρομές των Σαρακηνών με αποκορύφωμα τη λεηλασία του έτους 900, οπότε μάλλον πρέπει να καταλήφθηκε και το κάστρο.

Τον 13ο αιώνα μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους σταυροφόρους (1204), η Σκύρος πέρασε στη δικαιοδοσία των Ενετών και του Μάρκου Σανούδου, ηγέτη του Δουκάτου της Νάξου. Ο Σανούδος παρεχώρησε τη Σκύρο , μαζί με άλλα νησιά των Κυκλάδων και των Βορείων Σποράδων στους αδερφούς Ιερεμία και Ανδρέα Γκίζι.

Τους επόμενους αιώνες η Σκύρος συνέχισε να είναι υπό Ενετική κυριαρχία. Σε αντίθεση πάντως με άλλα νησιά, οι Ενετοί δεν έκαναν μεγάλη προσπάθεια για την προκοπή και την προστασία των κατοίκων. Το πρώτο μισό του 15ου αιώνα, το νησί σχεδόν ερήμωσε ξανά από τις πειρατικές επιδρομές. Συνέχισε να είναι ενετική κτήση και μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους μέχρι το 1537 όταν κατακτήθηκε και λεηλατήθηκε από τον Τούρκο ναύαρχο-πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα.

Σε όλη αυτήν την ταραγμένη περίοδο, αλλά και αργότερα μέχρι το 19ο αιώνα, το κάστρο ήταν το καταφύγιο των κατοίκων του νησιού που όλοι τους είχαν και ένα δεύτερο νοικοκυριό μέσα στο κάστρο.

Από την αρχαία ακρόπολη της κλασικής περιόδου υπάρχουν ελάχιστα ίχνη, κυρίως στη θεμελίωση μεταγενέστερων οχυρώσεων. Υπάρχουν ίχνη ακόμα και από την πελασγική οχύρωση. Το ερείπια που βλέπουμε σήμερα είναι κατά κύριο λόγο υπολείμματα από το Βυζαντινό κάστρο.

Οι τρεις πλευρές του είναι απόκρημνες και σχεδόν κάθετες. Μία μόνο είναι βατή και κατεβαίνει ομαλά στους χαμηλότερους λόφους που είναι κτισμένη η Χώρα.

Κατά την διάρκεια των Βυζαντινών χρόνων, η Σκύρος υπήρξε τόπος εξορίας ανεπιθύμητων Βυζαντινών αρχόντων, πολλοί από τους οποίους ρίζωσαν στο νησί.

Στο κάστρο διασώζεται επιγραφή πάνω από την σιδερόπορτα:«Δια του Σεβαστού Γεωργίου του Χαιτέλη». Ο βυζαντινός άρχοντας Χαιτέλης κατασκεύασε τον πύργο μπροστά στο κάστρο και εντοίχισε τον αθηναϊκό λέοντα πάνω από το υπέρυθρο της κεντρικής εισόδου το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα.

Στο εξωτερικό τείχος διασώζονται ερείπια τεσσάρων ημικυκλικών πύργων: Ο «Άγιος Νικόλαος» και η «Αγία Παρασκευή» στην ανατολική πλευρά, ο «Παλιόπυργος» στη βορινή πλευρά και ο «Πέργος» στη δυτική.

Στο μέσο του Κάστρου, στο ψηλότερο σημείο, υπάρχει ακέραιο κτίριο, χωρίς πύλη και παράθυρα, που ονομάζεται «σκοτεινή φυλακή». Το όνομά του υπονοεί ότι ήταν φυλακή, αλλά μάλλον πρόκειται για δεξαμενή όπως μαρτυρούν και οι πήλινοι σωλήνες σε έναν από τους τοίχους.

(πηγή: https://www.kastra.eu/)

Πρόκειται για μια αρχαία, σπάνια ελληνική φυλή που επιβίωσε στη Σκύρο και σήμερα αριθμεί περίπου 190 στο νησί. Κατατάσσεται στην κατηγορία των πόνι, γιατί το ύψος του φτάνει στα 1,10 μέτρα, όμως η ανατομία του σώματος του έχει στοιχεία κανονικού αλόγου και είναι απολύτως συμμετρικά - μάλιστα θεωρείται ότι τα σκυριανά άλογα εμφανίζονται και στη ζωφόρο του Παρθενώνα.

Σε μια βόλτα στο όρος Κόχυλας, στη Νότια Σκύρο, σίγουρα θα δεις αγέλες ελεύθερων αλόγων να κάνουν τις βόλτες τους ή να ξεκουράζονται. Αν έχεις όμως διάθεση να μάθεις περισσότερα, να χαϊδέψεις και να ταϊσεις ένα αλογάκι ή και να δώσεις την ευκαιρία στο παιδί σου να συναναστραφεί με αυτό το φιλικό ζώο, μπορείς να κάνεις μια βόλτα στο Καλικρί, στο κτήμα Μουριές, όπου λειτουργεί από το 1995 ένας «Χώρος Ελεγχόμενης Αναπαραγωγής για τη Διάσωση του Σκυριανού Αλόγου».

Στο κτήμα φιλοξενείται ο μεγαλύτερος πληθυσμός σκυριανών αλόγων (47 άλογα), το ένα τέταρτο του πληθυσμού που ζει σε όλο το νησί. Στόχος του ιδιοκτήτη της φάρμας Μανώλη Τραχανά, της ιπποτρόφου Μάριον Οφφρέ και των πολλών εθελοντών απ' όλο τον κόσμο που εργάζονται ακούραστα στις Μουριές είναι πρώτα απ' όλα η διάσωση της φυλής, η δημοσιοποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο της προσπάθειας για τη διάσωση του σκυριανού αλόγου καθώς και η συγκέντρωση και η διαχείριση πόρων για την επίτευξη του βασικού σκοπού.

Για περισσότερα, μπορείτε να επισκεφτείτε το https://skyrianhorses.weebly.com/mouries-farm.html

(Πηγή: https://www.huffingtonpost.gr)

Ένα μικρό θαύμα επινοητικότητας αποτελεί το παραδοσιακό Σκυριανό σπίτι. Διακρίνεται για το «κυβόσχημο» σχήμα, το μικρό χώρο που περιλαμβάνει και την αισθητική και την πλήρη λειτουργικότητα του.

Οι Σκυριανοί από το φόβο τους για τους πειρατές αναγκάστηκαν να μοιραστούν ένα πολύ περιορισμένο χώρο, στο λόφο, στην ποδιά του κάστρου. Έτσι γεννήθηκε ο πέτρινος κύβος που έπρεπε να στεγάσει την πολυμελή οικογένεια. Το Σκυριανό σπίτι συνήθως είναι μονόχωρο και αποτελείται από το καθιστικό, την κουζίνα και το χώρο του ύπνου. Για εξοικονόμηση χώρου η κρεβατοκάμαρα (σφας) που κοιμόταν ολόκληρη η οικογένεια, ήταν υπερυψωμένη και ο χώρος κάτω από το κρεβάτι, ο αποκρέβατες, λειτουργούσε ως αποθήκη.

Σε μία γωνία υπάρχει το τζάκι, η φγου, για θέρμανση αλλά και μαγείρεμα. Η σκεπή εσωτερικά αποτελείται από ένα μεγάλο κομμάτι ξύλου από τη μία άκρη στην άλλη, που ονομάζεται «κορφάρι» και στηρίζει κομμάτια ξύλου από κέδρους ή καστανιές τα οποία με τη σειρά τους συγκρατούν την καλαμωτή, μία σειρά από καλάμια δεμένα μεταξύ τους. Η εξωτερική πλευρά της σκεπής ονομάζεται «λιακός», από τη λέξη ήλιος καθώς εκτίθεται συνεχώς στον ήλιο.Έξω, στην αυλή ένα τοιχίο ύψους τριάντα πέντε εκατοστών χρησιμεύει ως φράχτης ανάμεσα στο σπίτι και το δρόμο αλλά και ως χώρος συνάθροισης. Οι αυλές είναι γεμάτες με γεράνια, βιολέτες, βασιλικούς, βουκαμβίλιες κλπ.

Εσωτερικός Διάκοσμος

Στην εφευρετική διαρρύθμιση χωράνε όλα: σαλόνι, κρεβατοκάμαρα (σφας), αποθήκη και κουζίνα (αποκρέβατες), τζάκι, ενώ τα πιάτα, τα λαγήνια, τα μπρίκια εκτίθενται στους τοίχους. Έπρεπε λοιπόν να είναι αξιοθέατα, κι έτσι η ανάγκη έγινε τέχνη. Αγγειοπλαστική (περίφημα τα σκυριανά πιάτα), ξυλογλυπτική (μικροκαμωμένα έπιπλα), χαλκουργία, υφαντική, κεντητική, είναι η κληρονομιά που οι νέοι παρέλαβαν από τους μεγαλύτερους και συνεχίζουν να τιμούν.

Λόγω έλλειψης χώρου, εσωτερικά οι τοίχοι του σπιτιού και ο χώρος πάνω από το τζάκι, είναι στολισμένοι με όλα τα χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα, κεραμικά, γυαλικά και μεταλλικά. Η προέλευση, η σπανιότητα και η ποσότητα των αντικειμένων αυτών χαρακτήριζαν την οικονομική ευρωστία των ιδιοκτητών τους και αποτελούσαν δείγμα κοινωνικής καταξίωσης. Και φυσικά ιδιαίτερη θέση στο σπίτι είχαν τα περίφημα σκαλιστά μικροσκοπικά σκυριανά έπιπλα όπως κασέλες, σκαμνιά, τραπέζια και η κρεβατσούλα, μικρό χαμηλό ντιβάνι.

Περπατώντας στα στενά σοκάκια της Χώρας, και ανάμεσα στα λευκά σκυριανά σπίτια, με τις σκουρόχρωμες ταράτσες μην αντισταθείτε στον πειρασμό να κρυφοκοιτάξετε τον εσωτερικό διάκοσμο.

(Πηγή: Goevia.com)

Για περισσότερες πληροφορίες κατεβάστε το αρχείο pdf